Contos de Lenda

Hoxe é un día rosa, deses que marcan, deses nos que riscar unha cruz mesmo parece obrigado. Moitas mulleres están en loita, érguense, respiran e proseguen e esto o fano tódolos días, tódolos días, tódolos días.... Haiche días nos que gritas “confianza no mañá” no que as palmadiñas só valen para coller impulso e retomar a loita, inda con máis gañas e forza. Un día no que un lazo rosa vai máis alá do rosa e ata máis que lacea. Un lazo que conta a historia das que tiveron sorte, das que non tiraron a toalla, das que nunca se rinden e das que dan exemplo coa sua victoria. Pedimos máis empatía para a que o sofre, máis axudas para a que traballa dentro ou fora da casa, máis apoio para que loita soa…ou acompañada. Pedimos máis porse na pel doutro, máis sentir, máis querer estar cerca… Aproveitamos e tamén pedimos que os lazos veñan cargados de máis medios, de máis axuda o que investiga  e máis apoio para a que loita. Loitadoras, loitemos!!

Tortuguín era a máis lista coas teclas, facía todo tipo de aplicacións para viaxes, o seu ordenador era por dícilo así, unha parte xa do seu corpo. Pasaba horas enredando cos códigos pero Tortuguín a parte de lista, era moi sabia e sabía que as máquinas non deben mandar en nós e cando pasaba xa moito tempo diante dela, apartaba a máquina e buscaba como unha tola a xente, estás por suposto tiñan o calor que Tortuguín precisaba. As máquinas están ben, dicíalle os seus amigos, fan cousas por nós, axúdanos no traballo, facilitan os nosos días pero non te miran os ollos e non preguntan qué tal estás e que son máquinas, xa sabedes, non?. Notaba que algúns dos seus amigos non sabían programar horarios, nin eran verdaderamente felices, parecíanse a algúns humáns, así que, decidiu contarlles a historia de don Pulga, un ilustre programador que morreu por obsesionarse tocando tanto as teclas. Todos quedaron coa boca aberta, a todos lles encantaba xogar coas maquiniñas, no caso de Mapache a tablet