Beizos que contan os bicos

¿ Cantos bicos terán contado os teus beizos?

Bicos de sal, de area, de pedra...de vento e de fogo. Haiche bicos que contan e bicos que olvidar.

Cada un, coa sua forma e cor, cada un, formando parte dunha interminable lista de recordos.

Temos os que saen de dentro e os que non dín nada, os que te roban e os que regalas,

os da familia, os da amizade, os dos reencontros, os do amor, os olvidados...

E despois están os outros,

eses que marcan a alma, eses que teñen sabor.

Comentarios

Publicacións populares deste blog

A Tartaruga que o sabía todo

Tortuguín era a máis lista coas teclas, facía todo tipo de aplicacións para viaxes, o seu ordenador era por dícilo así, unha parte xa do seu corpo. Pasaba horas enredando cos códigos pero Tortuguín a parte de lista, era moi sabia e sabía que as máquinas non deben mandar en nós e cando pasaba xa moito tempo diante dela, apartaba a máquina e buscaba como unha tola a xente, estás por suposto tiñan o calor que Tortuguín precisaba. As máquinas están ben, dicíalle os seus amigos, fan cousas por nós, axúdanos no traballo, facilitan os nosos días pero non te miran os ollos e non preguntan qué tal estás e que son máquinas, xa sabedes, non?. Notaba que algúns dos seus amigos non sabían programar horarios, nin eran verdaderamente felices, parecíanse a algúns humáns, así que, decidiu contarlles a historia de don Pulga, un ilustre programador que morreu por obsesionarse tocando tanto as teclas. Todos quedaron coa boca aberta, a todos lles encantaba xogar coas maquiniñas, no caso de Mapache a tablet

Ler máis

O Carnaval do Bosque

Aqueles animais nunca souberon o que significaba disfrazarse, só coñecían os disfraces do camaleón e as artimañas da flor carnívora. Alí estaban os homes divertíndose e moitos disfrazábanse deles, a vaca non lle gustaba nadiña iso, ninguén mostraba a sua fermosura en grasas, aos cans tampouco gustaballes que fosen a duas patas, haberase visto. -Pero o carnaval é así, dixo o mono -Por qué non nos disfrazamos nós deles? Dixo o can -No, nin de broma que son feos. Enfadouse a vaca -Veña, da o mesmo, imos rirnos un pouco. Dixo o mono moi ledo. Todos puxeron a maior ansia nelo. A vaca comprouse unha faixa, o camaleón un traxe, o can corbata, todos estaban estupendos disfrazados de humáns pero o que mellor ía vestido, era o mono, tanto que as veces, os páxaros asustábanse, os cervos bulían presurosos e os cans acercábanse a él, pensando que era o seu amo. Teríades que ver o mono que estirado andaba, moi orgulloso do seu estupendo disfraz, así que, non o pensou nin dous veces e decidiu baixar

Ler máis

O Gato boiño

Vouvos contar a historia do noso amigo o gato. Don gato todo o día pasaba horas arreglándose as uñas, peiteándose, lavándose, en fin poñéndose guapo para os seus amos, pensaba eu pero non, para quén se puña guapo o gato era para o gato -cómo??? preguntarédesme. Non entendemos ben, o gato se puña guapo para o gato? -pois sí, púñase guapo para si mesmo porque Don Gato era moi listo e dicía o primeiro que lle tes que gustar e "a ti, a ti mesmiño" e levaba razón. Os seus amigos non daban crédito, como se podía ser tan presumido, mesmo parecía que o gato estaba namorado del mesmo, e non se equivocaban porque o gato se encantaba, gustábanlle as suas patas, os seus bigotes, os seus olliños, gustáballe todo del e esto notábase, e esto o transmitía a todos cos seus andares seguros e firmes. Nada o apartaba da idea de que se estás ben contigo mesmo o estarás cos demáis, e que se aceptas os teus "defectos" como virtudes, estes por arte de maxia desaparecen porque nun intre pa

Ler máis

Contos de Lenda

Buscar neste blog